Παραμύθια και ομορφιά

Θα ήθελα να επιστρέψω στα παραμύθια πάλι…

Είχα αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση για τις πριγκίπισσες οι οποίες ερωτεύονται τέρατα, βατράχους, φτωχούς κλπ… Θα ήθελα να πω ότι όντως, πολλές φορές συμβαίνει κάποιοι άνθρωποι με καθαρή ψυχή να μην έχουν καλή εμφάνιση… Ο μόνος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί η ομορφιά διαφθείρει… και έτσι έχοντας κακή εμφάνιση διαφυλάσσεται η ακεραιότητα της ψυχής. Έτσι λοιπόν, η εκάστοτε πριγκίπισσα έχοντας και η ίδια καθαρή ψυχή βλέπει την εσωτερική ομορφιά… την ομορφιά της ψυχής… Ερωτεύεται τον μαγεμένο βάτραχο και τότε αυτός μεταμορφώνεται σε πεντάμορφο πρίγκιπα… Νομίζω, όμως, ότι η μεταμόρφωση γίνεται μόνο στα μάτια της πριγκίπισσας …

Παραμύθια

Στις «κριτικές μου» http://oikritikesmou.blogspot.com/ , στην κατηγορία των παιδικών ταινιών θα βρείτε και μια άλλη ταινία που είδα πρόσφατα: το «Σρεκ ο 3ος» . Αυτή η ταινία δείχνει μια περίεργη οπτική των παραμυθιών και κυρίως το τι γένεται μετά το «… ζήσαν αυτοί καλά… ». Αυτό που δείχνει είναι όλοι οι κακοί να έχουν μαζευτεί σε μια κακόφημη περιοχή όπου συχνάζουν σε ένα επίσης κακόφημο μπαρ και προσπαθούν να πνίξουν στο ποτό την ήττα τους… Από την άλλη μεριά όλες οι πριγκίπισσες έχουν εξελιχθεί σε «κυράτσες» που πηγαίνουν η μια στην άλλη επισκέψεις και κουτσομπολεύουν όλο τον κόσμο… Η Σταχτοπούτα για παράδειγμα δεν θέλει να κάνει πλέον δουλειές του σπιτιού ενώ δεν είναι αποδεκτή από τις άλλες λόγω μη βασιλικής καταγωγής… Η πεντάμορφη, ασχολείται μόνο με την εμφάνισή της και η ωραία κοιμωμένη είναι μια τεμπέλα που θέλει συνεχώς να κοιμάται… Δεν είναι και πολύ ευχάριστη αυτή η εικόνα παρότι θεωρώ ότι το συγκεκριμένο παιδικό προσπαθεί να απομυθοποιήσει τα όνειρα που κάνουν τα παιδάκια να κατακτήσουν τον κόσμο (τα αγόρια) και να γνωρίσουν τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο (τα κορίτσια)… Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι όχι μόνο δείχνει μια άλλη διαφορετική εικόνα των μέχρι τώρα αγαπημένων μας παραμυθιών αλλά προσπαθεί να καθιερώσει και ένα καινούριο παραμύθι που έχει σαν κύρια χαρακτηριστικά αντι-παραμυθένια!!!

«.. και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα..»

Συνέχεια…

Έχω κάποιες σκέψεις για τη φράση «.. και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα..». Γιατί όλα τα παραμύθια τελειώνουν με αυτή φράση? Γιατί μεγαλώνουμε να παιδιά μας με την εντύπωση ότι στη ζωή τους θα είναι όλα ρόδινα… καλύτερα κι από τα παραμύθια και όλα μα όλα έχουν happy end? Τι είναι αυτό που ήξεραν οι παλιοί και έχουμε ξεχάσει οι νεότεροι?
Ας τα πάρουμε από την αρχή… Διαβάζοντας πολλά παραμύθια το παιδί μαθαίνει ότι οι καλοί άνθρωποι έχουν ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, μετά ακολουθεί ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός (όπως θάνατος γονέα) και ακολουθούν δύσκολα και ταπεινωτικά χρόνια. Ο καλός άνθρωπος τα υπομένει, δεν παραπονιέται, δεν τα βάζει με το Θεό και την τύχη του, αντιθέτως δέχεται την κάθε δυσκολία με χαρά και αυτοθυσία… αυτό που μου κάνει φοβερή εντύπωση είναι ότι όλες (ή σχεδόν όλες) ερωτεύονται φτωχούς, άσχημους ή ακόμα και τέρατα (βατράχια κλπ ) οι οποίοι στο τέλος μεταμορφώνονται σε πρίγκιπες και φυσικά στο τέλος η καλή μας κοπέλα ανταμείβεται αδρά… για όση ταλαιπωρία είχε υποστεί στο παρελθόν … πλούτη, πρίγκιπες, ακριβά αυτοκίνητα κλπ κλπ.. Αυτό αφορούσε παραμύθια σε στυλ Σταχτοπούτα, Χιονάτη. Υπάρχει και το άλλο μοντέλο. Είναι όλα καλά μέχρι που ο πρωταγωνιστής (παιδιά συνήθως) παρακούνε κάποιες εντολές και μπλέκουν σε μπελάδες με τέρατα και κακούς μάγους ή και λύκους ενίοτε… (βλ Κοκκινοσκουφίτσα)… στο τέλος όλο και κάποιος έρχεται να βοηθήσει και όλα διορθώνονται!!! Το δίδαγμα? Πάντα να ακούτε τους μεγάλους (δασκάλους, γονείς, αφεντικά κλπ κλπ). Και η αλήθεια είναι ότι οι μεγάλοι όντως ξέρουν… αλλά οι νεώτεροι θέλουν να ζήσουν για να μάθουν και όχι να ακολουθούν εντολές… Ποτέ μου δεν ήθελα να ακούσω τους μεγαλύτερους… πίστευα ότι δεν καταλαβαίνουν… δε γνωρίζουν… αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, για άλλη ανάρτηση…

Έτσι λοιπόν, έχοντας ξεφύγει εντελώς από το αρχικό μου θέμα, θα ήθελα να διατυπώσω επιτέλους τη σκέψη μου. Σε όλα τα παραμύθια, μετά τις τραυματικές εμπειρίες που ζουν οι πρωταγωνιστές, η ζωή τους παίρνει άλλη τροπή και τους ανταμείβει… (ΠΡΣ δεν τους ανταμείβει επειδή πέρασαν κακουχίες αλλά επειδή τις πέρασαν με καλή διάθεση) όπως είπαμε και νωρίτερα με τα πλούτη όλου του κόσμου, πρίγκιπες και ευτυχία μέχρι τα βαθιά γεράματα… κάπου εδώ εντοπίζω και το πρόβλημα…. «ευτυχία μέχρι τα βαθιά γεράματα».
Όπως είπε κάποτε ο George Bernard Shaw και αυτή τη στιγμή με εκφράζει απόλυτα: "Μια ολόκληρη ζωή γεμάτη ευτυχία! Κανένας δεν θα μπορούσε να την αντέξει: θα ήταν μια επίγεια κόλαση."

Σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη, η ευτυχία ορίζεται ως "η πλήρης ευχαρίστηση και ικανοποίηση που αισθάνεται κάποιος από τη ζωή του". Αυτό το αίσθημα πληρότητας, όμως είναι παροδικό και χρειάζεται συνεχώς νέα ερεθίσματα.. Επίσης, θεωρητικά κάποιος νιώθει τη μεγαλύτερη δυνατή ευτυχία όταν η προηγούμενη εμπειρία ήταν η δυστυχία… Αν υποθέσουμε ότι κάποιος είναι χαρούμενος γενικά, του πάνε όλα καλά στη ζωή του και ξαφνικά κερδίσει το λαχείο για παράδειγμα, θα είναι ευτυχισμένος αλλά όχι υπερβολικά. Φανταστείτε να κερδίζει το ίδιο λαχείο και ένας φτωχός που δεν έχει στην ήλιο μοίρα… Σε τελική ανάλυση, αυτό που θέλω να καταλήξω και εγώ και τα παραμύθια είναι ότι όσο πιο δύσκολες είναι οι καταστάσεις στη ζωή κάποιου τόσο περισσότερη απόλαυση θα μπορεί να νιώσει όταν έρθει η ευτυχία…. Κι εδώ έρχεται το πρόβλημα του ορισμού… Τι είναι ευτυχία? Που την πουλάνε? Πόσο?

Με αφορμή μία ταινία.... 17 Ξανά ....

«17 Ξανά» λεγόταν η ταινία που είδα απόψε (περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτή την ταινία θα βρείτε στο blog «Οι κριτικές μου» : http://oikritikesmou.blogspot.com/ ) και με αυτή την αφορμή, θυμήθηκα πάλι την επιθυμία μου να γυρίσω στο παρελθόν, για να το αλλάξω… να πάρω άλλες αποφάσεις και να κατευθύνω αλλού τη ζωή μου… Πόσο θα ήθελα μια δεύτερη ευκαιρία… Σκέφτομαι πολλές φορές αυτή τη προοπτική, συνήθως όταν πέφτω για ύπνο και φαντάζομαι ότι ξυπνάω στο παρελθόν… πριν από καμιά 20ετία… πόσα πράγματα θα ήθελα να αλλάξω…

Έχω διαβάσει πολλά βιβλία αυτοβελτίωσης και όλα λένε το ίδιο πράγμα: Άλλαξε ότι δεν σε ευχαριστεί Τ Ω Ρ Α ! Δεν χρειάζεται, λέει, να γυρίσεις στο παρελθόν για να διορθώσεις μια λάθος απόφασή σου.. Κάντο Τώρα! Ποτέ δεν είναι αργά… ακόμα κι αν είστε 90 χρονών! Δεν ακούγεται άσχημο άλλα πως αλλάζεις τις σπουδές, τις επιλογές που έκανες στον επαγγελματικό τομέα και σε έχουν φέρει σε αδιέξοδο, του φίλους που άφησες πίσω και ανθρώπους που δεν κατάφερες να φιλιώσεις μαζί τους…
Πως θα κολλήσουμε γυαλιά και καρδιές που έχουν ραγίσει… πως…. πωως….????

Άντε και να πω ότι εντάξει, θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα προχωρήσω σε ριζικές αλλαγές…. Τι πρέπει να κάνω? Είμαι άνεργη (από τις λάθος επιλογές που λέγαμε) και δεν έχω χρήματα για να κάνω μια στροφή και να σπουδάσω κάτι άλλο… έχουν περάσει και τα χρόνια … τώρα θα έπρεπε να σκέφτομαι την οικογένειά μου, να κάνω παιδιά και όχι το τι θέλω να σπουδάσω (κάτι που παρεμπιπτόντως και μεταξύ μας, δεν έχω αποφασίσει ακόμα)…. Ακολουθώντας, λοιπόν τις οδηγίες όλων αυτών που θεωρούν ότι έχουν βρει το κλειδί για την επιτυχία, θα πρέπει να βρω μια οποιαδήποτε δουλειά, παράλληλα να σπουδάζω και να μαζεύω λεφτά… 10% του μισθού… 60€ δηλ το μήνα… Σε πόσα χρόνια υπολογίζουμε ότι θα έχω κάνει τη στροφή στην καριέρα μου?... Όχι τίποτε άλλο αλλά έχει αρχίσει προ πολλού να χτυπάει και το βιολογικό μου ρολό…. Αχ ζαλίστηκα πάλι… Όσο πιο πολύ τα σκέφτομαι, τόσο περισσότερη απελπισία και κατάθλιψη με πιάνει…
Συμβαίνει και σε άλλους άραγε ή εγώ μόνο έχω το πρόβλημα?

Για να επιστρέψουμε πάλι στο έργο… ο πρωταγωνιστής, επί 20 χρόνια τυραννάει τον εαυτό του και την οικογένειά του επειδή θεωρεί ότι πήρε λάθος απόφαση να αφήσει την καριέρα του για να κάνει οικογένεια. Εκεί όπου όλη η ζωή του αρχίζει να καταρρέει ξαφνικά του παρουσιάζεται μια 2η ευκαιρία (τελικά αυτά μόνο στα έργα γίνονται)! Μπορεί να κάνει πάλι Την επιλογή ! Τι επιλέγει όμως? Όσο περίεργο και αν φαίνεται, η επιλογή του είναι η ίδια!
Το έργο δεν είναι ακριβώς αυτό που θα ήθελα να δω αναφορικά με αυτό το θέμα, παρουσιάζει όμως μια οπτική την οποία, πρέπει να ομολογήσω ότι δεν την είχα σκεφτεί. Αυτό που δηλώνει στην ουσία είναι ότι παίρνοντας κάποιες αποφάσεις στη ζωή μας, πολλές φορές ξεχνάμε το λόγο για τον οποίο κάναμε αυτή ή την άλλη επιλογή και αρκεί να τον ξαναθυμηθούμε για να μπει η ζωή μας σε κανονική τροχιά… μπλα μπλα μπλα… ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…

(και αυτό το «εμείς καλύτερα» ποτέ δεν το κατάλαβα… πεντάμορφη πριγκίπισσα που βρίσκει τον έρωτά της τον, επίσης, πεντάμορφο πρίγκιπα πάμπλουτοι, ευτυχισμένοι ζουν στο κάστρο τους μέχρι τα βαθιά γεράματα… υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό????!!!! Και όμως υπάρχει!!! Εύρηκα!!!

Η συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση….