Ομορφιά... συνέχεια και τέλος

Θα ήθελα να κάνω κάποιες διευκρινίσεις σχετικά με την προηγούμενη ανάρτηση…

Γενικότερα, ο άντρας φημίζεται για τη σωματική δύναμη και αντοχή του αλλά δεν έχει τις ίδιες αντοχές σε θέματα ψυχής. Δεν είναι τυχαίο ότι σε ακόμα και ο Αδάμ «παρασύρθηκε» από την Εύα…
Επίσης, συνηθίζεται να λέγεται (πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου) ότι οι άντρες είναι σαν παιδιά…
Και επειδή ίσως φανούν αρνητικές αυτές οι διαπιστώσεις, ξεκαθαρίζω τι εννοώ για να μην παρεξηγηθώ: Οι άντρες, έχουν καθαρή και αθώα ψυχή… (δυστυχώς δεν έχουν και τις ανάλογες αντιστάσεις με αποτέλεσμα να παρασύρονται εύκολα).

Η καλύτερη παρομοίωση που θα μπορούσα να σκεφτώ για να εκφράσω την άποψή μου για την ψυχή των αντρών, είναι ότι μοιάζουν με το διαμάντι… Όσοι έχουν την «τύχη» να παραμείνουν στην αφάνεια (ως κάρβουνα) καταφέρνουν με επιμονή, υπομονή στις κακουχίες και αντοχή στο χρόνο, να μεταμορφωθούν σε διαμάντια (από βάτραχο σε πρίγκιπα που λέγαμε... για να μη ξεφέυγουμε και τελείως από το θέμα..).
Μόνο έχοντας εκπληρώσει το κάρμα του μπορεί κάποιος να φωτίσει τον κόσμο με την καθαρότητα της ψυχής του…. Τότε έχει φτάσει σε ένα επίπεδο όπου τίποτα πια δεν μπορεί να αμαυρώσει αυτή τη λάμψη… είναι ένα καθαρό Θεϊκό φως…

Συμφωνώ απόλυτα με την άποψη ότι οι άντρες είναι πιο κοντά στο Θεό (αναφέρομαι σε ένα ανώτερο Ον και όχι σε κάποια συγκεκριμένη θρησκεία) είναι πιο ανοιχτοί, πιο δεκτικοί πιο θεϊκοί …από τη φύση τους. Αντίθετα, οι γυναίκες είναι πιο γήινες, πιο πρακτικές αλλά και πιο επίμονες… Όλοι έχουν μια θέση στον παράδεισο απλά ο καθένας μας χρησιμοποιεί διαφορετικό τρόπο για να φτάσει στον προορισμό του… Οι γυναίκες συμπληρώνουν τους άντρες και οι άντρες τις γυναίκες… Ο άντρας δίνει την έμπνευση και η γυναίκα την υλοποιεί… Σε πνευματικό επίπεδο η γυναίκα είναι αυτή που αναλαμβάνει να προσέχει και να προστατεύει η ψυχή του άντρα και με αυτόν τον τρόπο επέρχεται ισορροπία. Με άλλα λόγια, τα δύο φύλα προστατεύουν το ένα το άλλο σε διαφορετικά επίπεδα. Αυτή είναι η αντίληψή μου για τη διαφορά των φύλων στα θέματα ψυχής. Οι διαφορές μας είναι μόνο στα ¨χαρτιά¨ φτάνοντας στην ουσία των πραγμάτων ανακαλύπτουμε ότι η διαφορά δεν υφίσταται ουτε καν σαν έννοια...

Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι μπροστά στο Θεό. Δεν υπάρχει άντρας ή γυναίκα παρά μόνο μια ψυχή …. Ούτε καν πολλές διαφορετικές, μοναδικές ψυχές… μια ψυχή… μια γυμνή αλήθεια και μάλιστα όχι απέναντι και ξεχωριστά από το Θεό, αλλά μέσα του...

Η ομορφιά

Από την άλλη, θα πρέπει να ομολογήσω ότι ακόμα δεν έχω βρεί το λόγο γιατί οι πριγκίπισσες είναι πάντα πεντάμορφες... και πως καταφέρνουν να συνδυάζουν την ομορφιά με την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους... θεωρώ πως είναι κάπως άδικο για τους άντρες... Θα έλεγά, όμως ότι υπάρχει κάποια εξήγηση...

Οι γυναίκες θεωρείται ότι έχουν περισσότερες αντοχές τόσο στον πόνο (ο πόνος της γέννας θεωρείται ο πιο έντονος και λέγεται ότι οι άντρες δεν θα τον άντεχαν), όσο και στις προκλήσεις (παίρνω παράδειγμα από τα μοναστήρια: πάντα μου έκανε εντύπωση η αδυναμία αυτοσυγκράτησης των αντρών μοναχών που απαγορεύουν την είσοδο γυναικών στα μοναστήρια τους. Αντίθετα σε γυναικεία μοναστήρια επιτρέπεται η είσοδος σε όλους, ανεξεραίτως φύλου!).

Αν πάμε, λοιπόν με αυτή τη λογική, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι οι γυναίκες μπορούν να αναλάβουν μεγαλύτερες προκλήσεις στη ζωή, ενώ οι άντρες, για να πραστατευτεί η ευαίσθητη ψυχή τους, μεταμορφώνονται σε βατράχους και τέρατα...

Σε διαφορετική περίπτωση, τα παραμύθια δεν θα είχαν τη μορφή που έχουν σήμερα ... Κανένας πεντάμορφος και πλούσιος πρίγκιπας δεν θα καθόταν να περιμένει κάποια Σταχτοπούτα αλλά ακόμα και αν την έβλεπε δεν θα μπορούσε να εκτιμήσει την αξία της... Οι άντρες, σπάνια κοιτάσε σε βάθος με την πρώτη ματιά... Μόνο μια γυναίκα θα μπορούσε να δεί έναν πρίγκιπα στα μάτια ενός βατράχου!!!